Bezuinigen op
kunst |
|
Naar Homepage Naar Archief |
Ergens
spreken de plannen om flink op de kunst te bezuinigen me wel aan. De
laatste
jaren ben ik steeds verder vervreemd geraakt van het gros van de
moderne kunst.
Ik heb te veel ‘experimenten’ en banale
‘eigen interpretaties’ in de
toneelkunst gezien en te veel beeldende kunst en architectuur waar de
mensenhaat van afdruipt.
Het is
een belangrijke reden dat het zo vaak misgaat in de samenwerking tussen
kerken
en kunstenaars en misschien ook wel tussen kunstenaars en een veel
wijder
publiek. Toen een kunstenaar 10 jaar geleden bij mij in de kerk de kans
kreeg
kunst te maken plaatste hij een doek met woorden voor de preekstoel.
Hij greep
zijn kans en maakte zich dominee van zijn eigen Schrift. De plannen
om te bezuinigen op kunst roepen heftige gevoelens op in kunstminnend
Nederland. Alsof er voorgesteld wordt een kerk te sluiten. Aan mij
ontlokken ze
agressieve fantasieën als ‘het mes er in’.
Of : ‘geef de kerken twintig procent
van het kunstbudget’. Toch lossen bezuinigingen niet het
inhoudelijke probleem
op dat kunst en kunstenaars zich oriënteren op
niet-christelijke beelden en
waarden. Om de kloof met het christendom te dichten zullen kunstenaars
veel
meer vanuit christelijke gedachten moeten leven en werken. Maar ook
kerk en theologie kunnen naar zichzelf kijken. Op de vragen van de
Verlichting
zijn kerk en theologie enthousiast ingegaan. Die lagen ook lekker in
het
verlengde van de Protestantse rationaliteit. Maar alle veel dieper in
het vlees
snijdende vragen van esthetiek, eigen gevoel en creativiteit zijn
alleen heel
schutterig aan bod gekomen. Daar zouden we nu eens geld voor uit moeten
trekken. |