Geen
officiële
coronaherdenking? Organiseer dan een dag van rouw voor coronadoden
|
|
Naar Homepage Naar Archief Naar Weblog |
Het
is ronduit bedroevend dat opnieuw een Corona-herdenking op de lange
baan wordt
geschoven. In landen als Duitsland, Italië en de VS is al vanaf mei
2020 stil
gestaan bij de slachtoffers van Corona. In Nederland is vrijwel niets
gebeurd.
Sterker nog: na een aantal maanden werden de doden niet eens meer
genoemd in de
Corona-persconferenties. Pas in juli 2021 zegde toenmalig minister van
Ark een
Coronaherdenking toe. Het duurde vervolgens meer dan acht maanden
voordat het
organisatiecomité ‘Stilstaan bij Corona’ geïnstalleerd werd. Het
comité ‘Stilstaan bij Corona’ wil een brede herdenking. Alle groepen
die
geleden hadden en lijden onder de Corona-pandemie moeten aan bod komen:
theatermakers die niet konden werken, verzorgend en verplegend
personeel,
ondernemers, scholieren en studenten. Het sympathieke idee daar achter
is dat
zo ieder verhaal over de Corona-crisis gehoord wordt en recht gedaan
wordt. De herdenking
die het comité voor ogen staat zou zo verschillende evenementen
omvatten. Deze
brede opzet zou ook een gepolariseerde samenleving meer samen kunnen
brengen. Nu er eindelijk een plan ligt –
scholieren waren al
opgeroepen om mee te doen aan een tekenwedstrijd – wordt de
Coronaherdenking
opnieuw uitgesteld. Misschien zelfs afgesteld. Het kabinet zinspeelt in
de
brief aan de Kamer op de mogelijkheid dat er nooit een Coronaherdenking
zal
komen. ‘Het kabinet is
nog in beraad of en hoe er op een ander moment zal worden stilgestaan
bij
corona’. De
beslissing van de minister is op korte termijn niet terug te draaien.
Maar er
moet wel een herdenking komen. Dat kan heel eenvoudig: een dag van rouw
om alle
doden in het najaar met een toespraak van de koning en vervolgens
plaatselijke
bijeenkomsten op een stadsplein of bij een begraafplaats, veilig in de
open
lucht. Niet als vervanging van de herdenking waar het comité voor is
aangesteld,
maar om te doen wat nu nodig en mogelijk is. In
maart van dit jaar werkte ik mee aan de Coronaherdenking van
ContainmentNu op
het Java-eiland in Amsterdam. Met enkele vrijwilligers plantten we
35.000
vlaggetjes, één voor elke overledene. Voorbijgangers bleven staan en
vertelden spontaan
over vrienden en familieleden die ziek waren geweest of gestorven. Veel
mensen
wilden ook zelf een vlaggetje planten. Soms schreven ze
een persoonlijke
boodschap op ‘hun’ vlaggetje en namen ze het na afloop mee naar huis. Het geld voor deze
herdenking was grotendeels opgebracht door mensen die zelf te ziek
waren om te
komen, maar zo op afstand meeleefden. Ook al waren ze er
niet zelf bij,
dit tijdelijke monument was toch een grote troost voor hen. De herdenking heeft me
gesterkt in de overtuiging dat gedenken helpt en heelt. Een
dag van rouw is troostend voor ieder die meedoet of voor wie alleen
maar thuis
kijkt. Het zal een goed signaal zijn naar al de zieken en
achterblijvers die
denken dat ze vergeten zijn. Corona is inderdaad nog niet voorbij. Maar stilstaan bij verlies en bij de kostbaarheid van het menselijke leven hoeft niet te wachten tot Corona voorbij is. Coen
Wessel |