Naar een nieuw internationalisme | |
Naar
Homepage Naar Archief Naar Weblog |
De opkomst van de radicale Islam heeft de onhoudbaarheid van dit geseculariseerd-christelijke toekomstbeeld aan het licht gebracht. De radicale Islam liet zien dat er groepen zijn die op geen enkele manier willen meedoen aan dit project en vijandig staan tegen de hele Westerse cultuur. Dat had ook iets verhelderends. Het gaf zicht op een gordel van staten van Pakistan tot in Midden-Afrika die er niet in slagen tot goed bestuur te komen. In Nederland kwam een nieuwe trots op de eigen cultuur en de eigen instellingen die er wel in slagen voor recht en welvaart te zorgen. In dit nieuwe nationalisme zit iets dubbelzinnigs. De
trots op de eigen
instituties en de eigen maatschappelijke en culturele prestaties is
terecht.
Het is een verzet tegen cultureel relativisme en 'alle naties streven
naar het goede'-fantasieën
die handenvol geld kosten. Anderzijds is nationalisme leeg, zonder
toekomst,
gevaarlijk en onbarmhartig. Het veroorzaakte in de twintigste eeuw al
twee
wereldoorlogen. Het is daarom zaak om betrokken te zijn bij de wereld
rond Europa, maar wel
op een andere manier. Niet door militaire interventies en vanuit Europa
bepaalde ontwikkelingsprogramma’s in andere landen. Wel door
uit te gaan van de
culturele, wetenschappelijke, godsdienstige en economische kracht van
Europa.
Een cultureel, wetenschappelijk en godsdienstig bloeiend
en zelfbewust
Europa, dat op allerlei manieren vreedzaam de hand uitsteekt naar
intellectuelen en ondernemers in de falende staten, kan op den duur
bergen
verzetten. Op deze manier combineren we betrokkenheid bij anderen met
het
bewustzijn dat wij nooit het paradijs op aarde zullen vestigen. |