De leerlingen zitten in de boot. Door de harde wind raakt het schip steeds verder van land verwijderd. De golven slaan er hard tegenaan. Het schip zal misschien niet onmiddellijk vergaan, maar de situatie is bedreigend. Nog meer dan anders ligt de dood op de loer. In de bijbel is de zee altijd een beeld van dood en van ondergang. Die zee dreigt de boot te overspoelen.

In de voor ons ook bedreigende situatie van het Coronavirus heeft onze regering de afgelopen weken een keuze gemaakt. Dat is een keuze geweest om mensen die een zwakke gezondheid hebben te beschermen. En dat is een ontzettende goede en belangrijke keuze. Met de maatregelen van de regering van binnen blijven en afstand houden kiezen we voor het leven en de gezondheid van alle mensen, juist van de zwakkeren.

Een Amerikaanse televisiepresentator (Sean Hannity) zei: u hoeft zich geen zorgen te maken als u niet ziek bent of als u niet oud bent. Dat is de redenering: de meeste van ons zijn gezond, 99% van de mensen die ziek worden zal het overleven. Als we maar een sterke economie hebben, met al dat geld kunnen we misschien ook veel goeds doen. Anderen zeiden: we moeten een kudde-immuniteit opbouwen ‘herd-immunity’. En ja, om die kudde-immuniteit te bereiken moet je wel een klein stukje van die kudde opofferen.

Jezus vertelt een ander verhaal over een kudde. Hij vertelt over een herder die 99 van zijn schapen in de steek laat om dat ene schaap te gaan zoeken dat anders verloren zou gaan. Dat is principieel: je laat die 99% van de kudde in even wat lastigere omstandigheden om dat ene schaap, dat wat zwakker was of wat dommer of eigenwijzer op te zoeken en veilig te stellen.

Kijk, we kiezen lang niet altijd consequent voor de zwakkeren. Ook normaal sterven te veel mensen onnodig: in het verkeer, door gevaarlijke werkomstandigheden, door drugs. Maar we stonden nu in een nieuwe situatie voor de vraag: offeren we bewust een deel van de bevolking op of doen we dat niet. En als we dat nu hadden gedaan, dan was de kans groot geweest dat we dat een volgende keer ook weer zouden doen. En weer zouden doen, en in wat voor samenleving waren we dan terecht gekomen. Maar we hebben dat niet gedaan en ja dat is op korte termijn niet goed voor de economie, maar het levert ons een samenleving op die weet dat het leven van iedereen belangrijk is. Dat is veel kostbaarder.

Maar goed, nu loop ik veel te veel vooruit op een goede afloop en daar zijn we nog lang niet. We zijn nog volop op zee. We zijn nog volop bedreigd. En op die volle zee gebeurt het dat Christus op ons toekomt. Dat is ongelofelijk: op ons komt hij toe en niet alleen op ons: op onze hele samenleving komt hij toe. Het is onwerkelijk, voor velen is hij een vervaagde gestalte, een spook dat zo af en toe nog eens opduikt aan de randen van de nacht. Maar hij is het wel degelijk, en hoe meer dichtbij hij komt des te reëler is zijn aanwezigheid. 

En dan nodigt Christus ons uit om ook over het water te lopen. Ik vind dat een prachtig beeld van heel ons leven. Wij proberen over water te lopen. We proberen om temidden van alle bedreigingen in ons leven, en met de dood om ons heen, dat rare, tere evenwicht te houden. Niet weg te zinken, niet te verdrinken.

Over water lopen kan iets hebben van stoerdoenerij. Zoals een lefgozertje zijn leven waagt om over het eerste laagje ijs te lopen. Petrus heeft wel iets van dat lefgozertje als hij overboord stapt. Maar al snel komt hij er achter dat lef en moed niet voldoende zijn.

Het evangelie zegt niet dat als je maar je ogen gericht houdt op Jezus, dat jou niks overkomt en het allemaal goed komt. Natuurlijk niet. Ieder van ons krijgt zijn moeilijke dingen en zijn ziekte en meer dan dat. Dat besef je in deze dagen maar al te goed. Maar je ogen op Christus gericht houden, houd je bij het leven. Jouw leven is niet gericht op de dood. Jij bent gericht op het leven, jij bent gericht op de mens met een liefde die sterker is dan de dood. Wandelen op het water, dat is Pasen. Jezus laat de dood achter zich en wij mogen met hem mee wandelen. Het is die wandeling die ons en onze samenleving levend houdt: wandelen in liefde, in barmhartigheid, in omzien naar wie dat nodig heeft, beschermen wie dat nodig heeft in deze tijd van Corona. Het is een wandeling van troost. Van hele concrete acties als voor de voedselbanken. Het is deze blik op Christus die jou overeind houdt in leven, in ziekte en in sterven. Ook bij het sterven van iemand waar je zo ontzettend veel van hield.

Wij zitten nog in die boot met zware tegenwind, in dat zeer ruwe water. ‘We zitten als mensen overal ter wereld in dezelfde boot’ zei de Paus vrijdag toen hij preekte voor een helemaal leeg Sint Pietersplein. We horen bij dezelfde kudde, waarvan niemand verloren mag gaan.

Coen Wessel

Matteüs 14:22-33 29 maart 2020 Hoofddorp