Wandelen
op water |
|
Naar Homepage Naar Weblog Naar Preekarchief |
De
leerlingen zitten in de boot. Door de harde wind raakt het schip steeds
verder
van land verwijderd. De golven slaan er hard tegenaan. Het schip zal
misschien niet
onmiddellijk vergaan, maar de situatie is bedreigend. Nog meer dan
anders ligt
de dood op de loer. In de bijbel is de zee altijd een beeld van dood en
van ondergang.
Die zee dreigt de boot te overspoelen. In
de voor ons ook bedreigende situatie van het Coronavirus heeft onze
regering de
afgelopen weken een keuze gemaakt. Dat is een keuze geweest om mensen
die een
zwakke gezondheid hebben te beschermen. En dat is een ontzettende goede
en
belangrijke keuze. Met de maatregelen van de regering van binnen
blijven en
afstand houden kiezen we voor het leven en de gezondheid van alle
mensen, juist
van de zwakkeren. Een
Amerikaanse televisiepresentator (Sean Hannity) zei: u hoeft zich geen
zorgen
te maken als u niet ziek bent of als u niet oud bent. Dat is de
redenering: de
meeste van ons zijn gezond, 99% van de mensen die ziek worden zal het
overleven. Als we maar een sterke economie hebben, met al dat geld
kunnen we
misschien ook veel goeds doen. Anderen zeiden: we moeten een
kudde-immuniteit
opbouwen ‘herd-immunity’. En ja, om die kudde-immuniteit te bereiken
moet je
wel een klein stukje van die kudde opofferen. Jezus
vertelt een ander verhaal over een kudde. Hij vertelt over een herder
die 99
van zijn schapen in de steek laat om dat ene schaap te gaan zoeken dat
anders
verloren zou gaan. Dat is principieel: je laat die 99% van de kudde in
even wat
lastigere omstandigheden om dat ene schaap, dat wat zwakker was of wat
dommer
of eigenwijzer op te zoeken en veilig te stellen. Kijk,
we kiezen lang niet altijd consequent
voor de zwakkeren. Ook normaal sterven te veel mensen onnodig: in het
verkeer,
door gevaarlijke werkomstandigheden, door drugs. Maar we stonden nu in
een
nieuwe situatie voor de vraag: offeren we bewust een deel van de
bevolking op
of doen we dat niet. En als we dat nu hadden gedaan, dan was de kans
groot
geweest dat we dat een volgende keer ook weer zouden doen. En weer
zouden doen,
en in wat voor samenleving waren we dan terecht gekomen. Maar we hebben
dat
niet gedaan en ja dat is op korte termijn niet goed voor de economie,
maar het
levert ons een samenleving op die weet dat het leven van iedereen
belangrijk is.
Dat is veel kostbaarder. Maar
goed, nu loop ik veel te veel vooruit op een goede afloop en daar zijn
we nog
lang niet. We zijn nog volop op zee. We zijn nog volop bedreigd. En op
die
volle zee gebeurt het dat Christus op ons toekomt. Dat is ongelofelijk:
op ons
komt hij toe en niet alleen op ons: op onze hele samenleving komt hij
toe. Het
is onwerkelijk, voor velen is hij een vervaagde gestalte, een spook dat
zo af
en toe nog eens opduikt aan de randen van de nacht. Maar hij is het wel
degelijk, en hoe meer dichtbij hij komt des te reëler is zijn
aanwezigheid. En
dan nodigt Christus ons uit om ook
over het water te
lopen. Ik vind dat een prachtig beeld van heel ons leven. Wij proberen
over
water te lopen. We proberen om temidden van alle bedreigingen in ons
leven, en
met de dood om ons heen, dat rare, tere evenwicht te houden. Niet weg
te
zinken, niet te verdrinken. Over
water lopen kan iets hebben van stoerdoenerij. Zoals een lefgozertje
zijn leven
waagt om over het eerste laagje ijs te lopen. Petrus heeft wel iets van
dat
lefgozertje als hij overboord stapt. Maar al snel komt hij er achter
dat lef en
moed niet voldoende zijn. Het
evangelie zegt niet dat als je maar je ogen gericht houdt op Jezus, dat
jou
niks overkomt en het allemaal goed komt. Natuurlijk niet. Ieder van ons
krijgt
zijn moeilijke dingen en zijn ziekte en meer dan dat. Dat besef je in
deze
dagen maar al te goed. Maar je ogen op Christus gericht houden, houd je
bij het
leven. Jouw leven is niet gericht op de dood. Jij bent gericht op het
leven, jij
bent gericht op de mens met een liefde die sterker is dan de dood.
Wandelen op
het water, dat is Pasen. Jezus laat de dood achter zich en wij mogen
met hem
mee wandelen. Het is die wandeling die ons en onze samenleving levend
houdt:
wandelen in liefde, in barmhartigheid, in omzien naar wie dat nodig
heeft, beschermen
wie dat nodig heeft in deze tijd van Corona. Het is een wandeling van
troost.
Van hele concrete acties als voor de voedselbanken. Het is deze blik op
Christus die jou overeind houdt in leven, in ziekte en in sterven. Ook
bij het
sterven van iemand waar je zo ontzettend veel van hield. Wij
zitten nog in die boot met zware tegenwind, in dat zeer ruwe water. ‘We
zitten
als mensen overal ter wereld in dezelfde boot’ zei de Paus vrijdag toen
hij
preekte voor een helemaal leeg Sint Pietersplein. We horen bij dezelfde
kudde,
waarvan niemand verloren mag gaan. Coen Wessel Matteüs 14:22-33 29 maart 2020 Hoofddorp |