Krachten |
|
Naar Homepage Naar Weblog Naar Archief Naar Preekarchief |
Juist
kinderen wil je beschermen. Omdat ze zo
kwetsbaar zijn. Een kind kan zichzelf niet verdedigen. Ik weet nog dat
mijn
dochter klein was. Die keer dat ze niet thuis kwam – paniek. Die keer
dat ze 14
dagen in het ziekenhuis lag. Of je nu zelf kinderen hebt of niet: je
weet hoe kwetsbaar ze zijn – en hoeveel
bescherming ze nodig hebben. En daarom doe je alles. Hele rationele
dingen: je
gaat eindeloos naar zwemles. Maar ook minder rationele, minder
verstandelijke
dingen: nog eens naar de dokter gaan om gerustgesteld te worden – of
naar een
alternatieve genezer, omdat je je kind zo graag gezond wil zien. Je
kind slaapt
slecht en huilt veel – misschien lopen er wel krachtbanen door je huis
en je
huurt iemand in om die te verwijderen. In Marokko, in Afrikaanse landen
krijgen
kinderen amuletten mee: om ze te beschermen tegen kwaad, tegen ziekte,
tegen
mensen die hen iets aan willen doen, tegen het boze oog, tegen kwade
geesten.
Omdat een kind zo kwetsbaar is, omdat je zo houdt van je kind. Mensen
brengen hun kinderen naar Jezus. Jezus moet
hun kinderen aanraken. Ook dat is iets van dat minder rationele, van
dat
magische. Ik denk dat de mensen denken: als Jezus mijn kind aanraakt
dan wordt
mijn kind behoed voor kwaad. Misschien zelfs: dat aanraken zal zegen en
geluk
brengen. Jezus geneest zieken, er is iets van God bij hem – als hij
mijn kind
aanraakt – dat is goed. Ik
kan me wel voorstellen dat de leerlingen van
Jezus een ongemakkelijk gevoel krijgen bij een Jezus die kinderen
aanraakt,
omhelst, de handen oplegt. Wat Jezus doet is toch een serieuze zaak.
Het gaat
om hele belangrijke zaken, dat is de reden dat ze hem volgen. Hun hele
leven in
dienst van hem stellen – en dan gaat Jezus een beetje kinderen
aanraken. Die
leerlingen zullen zo iets denken van: ja, maar, Jezus, ik ben toch geen
kind.
Jezus, je neemt me toch wel serieus. Ik volg je, ik luister naar je –
ik
probeer je gelijkenissen en woorden te begrijpen. En dan dit aanraken,
dit
magische. Ik denk dat wij net als de leerlingen vaak ook
moeite hebben met dit soort magie. Als
protestanten hebben we veel van wat met magie te heeft weggedaan. Dat
noemen we
bijgeloof. Ergens denken we dat wij een echt geloof hebben – en die
mensen in
Marokko of Afrika die met amuletten in de weer zijn – dat is bijgeloof.
Wij
zijn rationele mensen – ook in ons geloof - en anderen zijn dat niet. Maar
ik denk dat wij helemaal niet zulke rationele
mensen zijn. Wij worden voortgedreven door allerlei zaken: mooie zaken:
liefde,
liefde voor God, liefde voor je medemens. Ik zie bij u en bij veel
mensen
ontzettend veel liefde. Daardoor wil je iets goeds en zinnigs doen met
je
leven. Daardoor maak je het toch weer goed met je vriend. Daardoor
verzorg je
je familielid. En een mens wordt voortgedreven door zoveel ander
zaken:, door
wrok, door haat, door angst, door heerszucht door begeerte. Daar wordt
je door
voortgedreven, dat bepaalt wat je doet en hoe je leeft. Jezus
stelt kinderen aan ons ten voorbeeld. Word als
zo’n kind, zegt hij. Ik hoor daarin: erken dat je ten diepste niet
anders bent
dan een kind. Een kind is kwetsbaar en onbeschermd – en dat ben jij
ook. Wat
voor verzekeringen je ook hebt, wat voor muur van arrogantie je ook
opbouwt, je
staat in het leven net zo kwetsbaar en machteloos als een kind. Ook jij
hebt je
leven niet in je hand. Ook op jouw weg zijn talloze gevaren. De dingen
die jou
kunnen overkomen, de verkeerde keuzes die je kan maken, de krachten in
ons
leven waar we geen weerstand tegen bieden en
die dan met ons op de loop gaan. Als het er op aan komt
zijn we er
niet veel beter aan toe dan een kind. En daarom moet je ook beseffen
dat wat
die kinderen nodig hebben, wij ook nodig hebben. Uiteindelijk
komt het
er op
aan dat we aangeraakt worden door Jezus. Wij hebben de kracht van Jezus
nodig
in ons leven. Wij mensen die door allerlei krachten voortgedreven
worden in ons
leven, hebben het nodig, dat we door de kracht van Gods liefde
aangeraakt
worden en dat dat de kracht is die ons leven bepaalt. Dat dat de kracht
is die
ons beweegt om ons leven vol te houden en de dingen te doen die met
Gods liefde
te maken hebben. Al die dingen die u
doet: mensen verzorgen, te zorgen dat Schiphol goed en veilig, dat
leerlingen
op school een beetje beter uit de startblokken van hun leven komen. En
wat je
daarvoor moet doen is, net als die kinderen er voor openstaan. Dat
heeft iets
primitiefs, dat heeft iets kinderlijks, maar het is allerbasaalste van
ons
menszijn. Open staan voor Gods liefde, open staan voor de aanraking van
Jezus
of van Gods geest of hoe je het ook noemen wilt. Dat is het. Jezus
kijkt ook anders dan wij naar de
echtscheiding. Het overheersende gevoel bij ons is toch: je bent een
mens – en
dan ontmoet je iemand anders, je gaat een relatie en als je niet meer
van
elkaar houdt is het beter om te scheiden. Voor Jezus zitten mensen niet
zo
statisch en rationeel in elkaar. Twee mensen die elkaar ontmoeten en
van elkaar
zijn gaan houden, die worden één, zegt Jezus. Er is een kracht van
liefde in
hen werkzaam die hen naar elkaar toe drijft en die hen bij elkaar
houdt. Maar
goed we weten dat er ook andere krachten een
rol spelen in het leven van mensen. De afgelopen jaren stond in Trouw
elke week
een column van de schrijfster Elke Geurts. Twee jaar geleden had haar
man
aangekondigd dat hij hun huwelijk niet meer zag zitten. Maar zij zag
haar
huwelijk helemaal wel zitten. Elke week deed ze verslag van alles wat
het bij
haar opriep. De pijn, de woede. Wat er gebeurde toen ze het de kinderen
vertelde. Of als ze het dan toch nog weer een keer gezellig hebben,
toch nog
gezellig uit eten zijn geweest of op vakantie of toch nog met elkaar
gevreeën
hebben. Het mooie van die columns vond ik ook het verzet. ‘Ik wil dit
niet’.
Ook het zelfonderzoek: waar schoot ik te kort. Maar boven alles: dit
wil ik
niet. En dan na een jaar blijkt dat haar man al heel lang een ander
had. Iemand
die ze nog kent ook. En dan de woede en het verdriet – en uiteindelijk
het
besef: dit komt nooit meer goed. Dit is niet te repareren. Dit is
voorgoed
stuk. En toch, we blijven voor altijd verbonden. We hebben kinderen.
Wij
blijven altijd hun vader en moeder. En hun eventuele kinderen zullen
ons oma en
opa zien… Het
mooie aan haar columns vond ik die wil van haar
om te vechten voor haar huwelijk. Naïef te vechten, met overtuiging te
vechten. De
kracht van de liefde drijft mensen naar elkaar.
Het is een verbindende kracht. Een kracht die mensen met elkaar laat
samenleven,
elkaar laat vergeven, elkaar laat delen in wat je hebt – zodat een
ander van de
honger niet omkomt. Het is de kracht die mensen ook met elkaar laat
huwen. En
die kracht van de liefde moet je niet tegenwerken. Als de kracht van
Gods
liefde mensen naar elkaar gedreven heeft, dan moet een mens daar geen
scheidende kracht tegenover stellen. Dan moet je antwoord geven aan die
kracht
van Gods liefde. En
ja, ik weet het. Ik ken de huwelijken waarbij
scheiding de enige oplossing was. Ik ken de huwelijken waarbij de vrouw
als
voetveeg behandeld werd – soms ook mishandeld werd – en scheiden was
daar een
bevrijding. Ik ken de mannen die opgeknapt zijn na hun scheiding. Ik
zou op
deze woorden van Jezus nooit een wet willen baseren die scheiden
verbiedt. Maar
Jezus is ook geen wetgever of lid van een geschillencommissie. Hij is
een
spiritueel leraar, hij is de Zoon van God. Het gaat Jezus om het rechte
leven
voor Gods aangezicht. Dat is niet: we trouwen en ok het lukt niet, dan
is er de
mogelijkheid van de wet. Van de wet van Mozes of van de Nederlandse wet
om te
scheiden. Dat is niet een optie. Wel juridisch, maar niet als
levensregel, als
manier om je leven en je liefde vorm te geven. Leven op de weg van God
is
verbinden, verbonden blijven. De kracht van Gods liefde niet
tegenwerken. Dan
is scheiden niet een onderdeel van je denken en leven. In
het stuk uit Maleachi dat we lazen en in andere
delen van de bijbel worden overspel en het
achterna gaan van andere goden altijd op één lijn
gezet. Andere
goden aanbidden, dat betekent andere krachten en andere waarden
toelaten in je
leven, ontrouw zijn aan God, niet vertrouwen op de kracht van God. Andere goden aanbidden is geen optie in de
bijbel – en op dezelfde wijze is scheiden geen optie bij Jezus. Daar
moet je
het niet zoeken. En ja, daar kan je terecht komen, het kan gebeuren,
maar het
is niet jouw levensdrive. Wij
zijn in de grond kwetsbare mensen, onbeschermd
en voor een groot deel ook machteloos als kinderen. We hebben het nodig
dat
Christus ons aanraakt met zijn liefde. En ons zo ook beschermt. Die
liefde
moeten we laten stromen. Zodat we mensen zijn die verbinding zoeken.
Met God,
met Christus, met mensen naast ons. Amen.
|