Naar
Homepage
Naar Preekarchief
Naar
Weblog
|
U
kent het verhaal van de wijze en de dwaze meisjes die wachten op de
bruidegom. Maar het duurt zo ontzettend lang voordat de bruidegom komt
en ze vallen in slaap. Dat verhaal en het verhaal over de talenten
komen vlak achter elkaar in de bijbel. En ze horen ook bij elkaar. Ze
vormen een soort tweeluik: ze gaan allebei over de tijd van afwezigheid
en wat je dan doet. Wat doe je als die bruidegom maar op zich laat
wachten? Wat doe je als de Heer naar het buitenland vertrokken is en
aan jou wat gegeven heeft om te beheren? Hoe vul je die tussentijd tot
hij terugkomt dan
in?
Ons leven speelt zich ook af in zo’n tussentijd. Ons leven
speelt zich af tussen de tijd dat Christus kwam en dat hij weer terug
zal komen. In wat voor een tijd leven we? Een moderne tijd? Een
computertijd? Een crisistijd? Nee, we leven in een tussentijd.
Ergens maakt dat onze tijd tot de minst belangrijke tijd ooit. De tijd
van Christus, die was belangrijk, de tijd wanneer hij terugkomt is
belangrijk.
Onze tijd is slechts een tussentijd.
Dat relativeert op een aangename manier. Onze samenleving heeft de
neiging om onszelf ontzettend belangrijk te vinden. Wat er nu gebeurt
is het belangrijkste wat er bestaat en op televisie, radio, internet is
iedereen koortsachtig met de jongste ontwikkelingen bezig. Ik ben ook
zo iemand die het nieuws koortsachtig volgt. Hoe is het met de Euro,
hoe is het met het kabinet? Er wordt net gedaan alsof het nieuwste
product van computerfabrikant Apple het belangrijkste in de
wereldgeschiedenis is. Wat hier gebeurt is belangrijk, wie wij zijn is
belangrijk, schreeuwt alles je toe.
Maar wij zijn alleen maar een tussengeneratie. We leven in een
tussentijd. Onze tijd is helemaal niet belangrijk. Vergeleken met wat
er gebeurd is in het leven van Jezus en vergeleken met wat er nog komen
gaat is alles hier onbelangrijk. Het gaat er niet om wie het machtigste
land op aarde wordt, het gaat niet om procenten rijkdom er bij of er
af. Fundamenteel in je leven is Christus. Het gaat niet om onze tijd,
het gaat niet om de geschiedenis van de mensheid, het gaat om God. Om
zijn tijd. Die tijd bepaalt jouw leven. Ergens tussen de merkpalen van
zijn tijd beweegt ons leven zich.
En toch is ons leven en is onze tijd ook belangrijk. Het is belangrijk
om in die tussentijd voor ogen te blijven houden dat God er is en dat
hij ooit zal komen. Daar gaat het verhaal van de wijze en de dwaze
meisjes over. Het gaat om onze gespitstheid, onze gerichtheid op God en
op het feit dat God niet uit deze wereld verdwenen is, maar komt. En de
boodschap van die gelijkenis is: val niet in slaap, houd rekening met
God. Wees waakzaam. Verwacht hem. Stel je leven daar op in..
Ergens is die man die zijn
talent in de grond stopt het
tegenovergestelde van de meisjes. De meisjes, wijs,dwaas, maakt niet
uit, ze vallen in slaap, dat God ooit nog terug zal komen, verdwijnt
uit hun gezichtsveld. Maar deze man, die houdt wel degelijk rekening
met het terugkomen van zijn Heer. Die houdt steeds voor ogen dat hij
terug zal komen en dat hij rekenschap zal moeten afleggen over wat hij
gedaan heeft. Hij leeft elke dag met dat vooruitzicht. En hij
verstijft. De man verstijft van angst. Wat zou hij niet allemaal
verkeerd kunnen doen. Wat zou er niet allemaal mis kunnen gaan? Waar
zou God niet allemaal boos over kunnen worden? Daarom verstijft hij en
doet helemaal niets meer. Op dezelfde wijze waarom wij dingen soms niet
doen of ontwikkelen bij onszelf. Alleen zijn wij misschien wat meer
bang wat andere mensen er van zullen zeggen. En daarom houden we ons
stil, doen we niets. Wat doet de man met dat ene talent dat hij
gekregen heeft? Hij legt het
te slapen in de grond. En het draagt geen vrucht.
‘Ach, Heer, ik wist van u dat u streng bent, dat u maait waar
u niet hebt gezaaid en oogst waar u niet hebt geplant’. En
ja, zo is God. Hij is op een bepaalde manier streng. U kent het verhaal
misschien dat Jezus langs een vijgeboom loopt en het is helemaal niet
het seizoen van de vijgen, dus het is nooit mogelijk dat er vruchten
aan de boom zitten, en toch wordt Jezus ontzettend kwaad op de
vijgeboom en vervloekt hem. Jezus wil vruchten. En je moet met geen
enkele smoes aan komen zetten. Ik heb zo weinig kansen gehad in mijn
jeugd, de wekker was stuk, het is het seizoen niet, nee: hup, vruchten
voortbrengen. Geen gezeur.
Kijk, als je helemaal niets doet, dan heb je het in ieder geval
verkeerd gedaan. Maar ga, in de tussentijd aan het werk. Zoals die twee
mannen die wel aan de slag gaan met wat hun is toevertrouwd. Ook zij
weten dat hun Heer streng is en wat van hen wil. Maar zij denken: meer
dan mijn best doen kan ik niet. En met die vrolijke en opgeruimde
instelling gaan ze aan het werk. Ze werken, proberen, gaan misschien af
en toe op hun snufferd, maar ze gaan aan het werk. En natuurlijk, wat
ze van hun Heer gekregen hebben draagt vrucht. Dat kan toch niet
anders. De dingen die we van God gekregen hebben, dragen vrucht- of het
nu zijn woorden zijn die vrucht dragen, of dat het je specifieke
talenten zijn die vrucht dragen - het draagt vrucht, hoe dan ook. Zo is
het nu eenmaal: als je met de zaken van God aan de slag gaat word je
een gezegend en vruchtdragend mens.
En wat moet je dan precies doen in de tussentijd? Wel, dat horen we
in het volgende verhaal. Dan gaat het er over dat je iemand die honger
hebt te
eten moet geven, iemand die dorst heeft te drinken moet geven en iemand
die geen kledingstuk heeft de helft van je mantel moet geven.
Onze tijd is onbelangrijk. De opkomst van China, de ondergang van
Europa., het is niet belangrijker dan het knipperen van uw ogen. Want
de grote dingen van God zijn veel belangrijker. En tegelijkertijd is
onze tijd van leven heel belangrijk. Want het gaat er om hoe de dingen
van God vrucht dragen in deze wereld. Ons leven is belangrijk, want het
is van God.
Matteüs
25:14-31 5 November 2011
|