U kent het verhaal van de wijze en de dwaze meisjes die wachten op de bruidegom. Maar het duurt zo ontzettend lang voordat de bruidegom komt en ze vallen in slaap. Dat verhaal en het verhaal over de talenten komen vlak achter elkaar in de bijbel. En ze horen ook bij elkaar. Ze vormen een soort tweeluik: ze gaan allebei over de tijd van afwezigheid en wat je dan doet. Wat doe je als die bruidegom maar op zich laat wachten? Wat doe je als de Heer naar het buitenland vertrokken is en aan jou wat gegeven heeft om te beheren? Hoe vul je die tussentijd tot hij terugkomt dan in?

Ons leven speelt zich ook af in zo’n tussentijd. Ons leven speelt zich af tussen de tijd dat Christus kwam en dat hij weer terug zal komen. In wat voor een tijd leven we? Een moderne tijd? Een computertijd? Een crisistijd? Nee, we leven in een tussentijd.

Ergens maakt dat onze tijd tot de minst belangrijke tijd ooit. De tijd van Christus, die was belangrijk, de tijd wanneer hij terugkomt is belangrijk. Onze tijd is slechts een tussentijd.

Dat relativeert op een aangename manier. Onze samenleving heeft de neiging om onszelf ontzettend belangrijk te vinden. Wat er nu gebeurt is het belangrijkste wat er bestaat en op televisie, radio, internet is iedereen koortsachtig met de jongste ontwikkelingen bezig. Ik ben ook zo iemand die het nieuws koortsachtig volgt. Hoe is het met de Euro, hoe is het met het kabinet? Er wordt net gedaan alsof het nieuwste product van computerfabrikant Apple het belangrijkste in de wereldgeschiedenis is. Wat hier gebeurt is belangrijk, wie wij zijn is belangrijk, schreeuwt alles je toe.

Maar wij zijn alleen maar een tussengeneratie. We leven in een tussentijd. Onze tijd is helemaal niet belangrijk. Vergeleken met wat er gebeurd is in het leven van Jezus en vergeleken met wat er nog komen gaat is alles hier onbelangrijk. Het gaat er niet om wie het machtigste land op aarde wordt, het gaat niet om procenten rijkdom er bij of er af. Fundamenteel in je leven is Christus. Het gaat niet om onze tijd, het gaat niet om de geschiedenis van de mensheid, het gaat om God. Om zijn tijd. Die tijd bepaalt jouw leven. Ergens tussen de merkpalen van zijn tijd beweegt ons leven zich.

En toch is ons leven en is onze tijd ook belangrijk. Het is belangrijk om in die tussentijd voor ogen te blijven houden dat God er is en dat hij ooit zal komen. Daar gaat het verhaal van de wijze en de dwaze meisjes over. Het gaat om onze gespitstheid, onze gerichtheid op God en op het feit dat God niet uit deze wereld verdwenen is, maar komt. En de boodschap van die gelijkenis is: val niet in slaap, houd rekening met God. Wees waakzaam. Verwacht hem. Stel je leven daar op in..

Ergens is die man die zijn talent in de grond stopt het tegenovergestelde van de meisjes. De meisjes, wijs,dwaas, maakt niet uit, ze vallen in slaap, dat God ooit nog terug zal komen, verdwijnt uit hun gezichtsveld. Maar deze man, die houdt wel degelijk rekening met het terugkomen van zijn Heer. Die houdt steeds voor ogen dat hij terug zal komen en dat hij rekenschap zal moeten afleggen over wat hij gedaan heeft. Hij leeft elke dag met dat vooruitzicht. En hij verstijft. De man verstijft van angst. Wat zou hij niet allemaal verkeerd kunnen doen. Wat zou er niet allemaal mis kunnen gaan? Waar zou God niet allemaal boos over kunnen worden? Daarom verstijft hij en doet helemaal niets meer. Op dezelfde wijze waarom wij dingen soms niet doen of ontwikkelen bij onszelf. Alleen zijn wij misschien wat meer bang wat andere mensen er van zullen zeggen. En daarom houden we ons stil, doen we niets. Wat doet de man met dat ene talent dat hij gekregen heeft? Hij legt het te slapen in de grond. En het draagt geen vrucht.

‘Ach, Heer, ik wist van u dat u streng bent, dat u maait waar u niet hebt gezaaid en oogst waar u niet hebt geplant’. En ja, zo is God. Hij is op een bepaalde manier streng. U kent het verhaal misschien dat Jezus langs een vijgeboom loopt en het is helemaal niet het seizoen van de vijgen, dus het is nooit mogelijk dat er vruchten aan de boom zitten, en toch wordt Jezus ontzettend kwaad op de vijgeboom en vervloekt hem. Jezus wil vruchten. En je moet met geen enkele smoes aan komen zetten. Ik heb zo weinig kansen gehad in mijn jeugd, de wekker was stuk, het is het seizoen niet, nee: hup, vruchten voortbrengen. Geen gezeur.

Kijk, als je helemaal niets doet, dan heb je het in ieder geval verkeerd gedaan. Maar ga, in de tussentijd aan het werk. Zoals die twee mannen die wel aan de slag gaan met wat hun is toevertrouwd. Ook zij weten dat hun Heer streng is en wat van hen wil. Maar zij denken: meer dan mijn best doen kan ik niet. En met die vrolijke en opgeruimde instelling gaan ze aan het werk. Ze werken, proberen, gaan misschien af en toe op hun snufferd, maar ze gaan aan het werk. En natuurlijk, wat ze van hun Heer gekregen hebben draagt vrucht. Dat kan toch niet anders. De dingen die we van God gekregen hebben, dragen vrucht- of het nu zijn woorden zijn die vrucht dragen, of dat het je specifieke talenten zijn die vrucht dragen - het draagt vrucht, hoe dan ook. Zo is het nu eenmaal: als je met de zaken van God aan de slag gaat word je een gezegend en vruchtdragend mens.

En wat moet je dan precies doen in de tussentijd? Wel, dat horen we in het volgende verhaal. Dan gaat het er over dat je iemand die honger hebt te eten moet geven, iemand die dorst heeft te drinken moet geven en iemand die geen kledingstuk heeft de helft van je mantel moet geven.

Onze tijd is onbelangrijk. De opkomst van China, de ondergang van Europa., het is niet belangrijker dan het knipperen van uw ogen. Want de grote dingen van God zijn veel belangrijker. En tegelijkertijd is onze tijd van leven heel belangrijk. Want het gaat er om hoe de dingen van God vrucht dragen in deze wereld. Ons leven is belangrijk, want het is van God.

Matteüs 25:14-31  5 November 2011