| Mary, did you know | |
| Naar
Homepage Naar Preekarchief Naar Weblog |
In
het lied Mary did you know, in het
Nederlands vertaald als ‘Maria, had je door’, wordt de
suggestie gewekt dat Maria, toen zij zwanger was van Jezus en toen ze
hem gebaard had, niet door had dat haar kind een heel bij
zonder kind was, dat het de messias was. Het lied werd in 1984
geschreven door Mark Lowry en werd voor het eerst op een geluidsdrager
uitgebracht in 1991. 'Maria, had je
door, nee, natuurlijk had jij dat niet door'. Met als suggestie: 'dat
kan zo'n eenvoudig meisje nooit doorgehad hebben'. Je kan dat lied
inderdaad
horen als het lied van een blanke Amerikaanse man die wel eens eventjes
aan Maria zal uitleggen wat haar eigen kind betekent, een vorm van
mansplaining.
Niet alles zal ze letterlijk, precies tot in de details zo voorzien hebben, dat hij blinden zou genezen, dat hij stormen zou bevelen. Maar verder, ze heeft heel wat gezien. Onderschat dat niet. De suggestie dat ze niets gezien zou hebben is echt onzin. Er zijn pogingen gedaan om met nieuwe woorden wat meer recht te doen aan Maria: Maria, had je door dat jouw lied ging klinken alle eeuwen door Maria, had je door dat tirannen zouden trillen, als jouw waarheid wordt gehoord. Maar ook daarvan denk ik: waarom zou ze dat niet doorgehad hebben? Maar je kan dit lied ook anders horen. Er is een lange christelijke traditie om bij de kribbe van Jezus versteld te staan, van de tegenstelling tussen het kleine en onaanzienlijke van Jezus in de kribbe. Zo klein en teer, in zo’n armoedige omgeving en dan zo toch zo belangrijk voor hemel en aarde. Zo vol van de grootse liefde van God. Als je dat in het lied hoort dan kijk je zo naar het kind. Met de liefdevolle ogen van Maria kijk je mee en verwonder je je: Het kind is nu een baby, en is klein en onooglijk, maar zal straks blinden genezen. Het kind is nu een machteloze baby, maar zal stormen bevelen, het ligt hier in een onooglijke stal, maar het is een hemels kind, het draagt de hemel in zich, een kusje op die kleine wangetjes is een kus op het gezicht van God. Als je dat er in hoort, dan
zie jij
ook. Dan zie je de
kern van Kerstmis. Dat het onooglijke het grote te weeg brengt. Dat
jouw
eerlijke woord, dat zo zwak lijkt te klinken in een wereld van
flitsende blitspraat
uiteindelijk zo veel krachtiger is. Dat het geloof dat diep in jou
verborgen
ligt, schoonheid en vreugde geeft. Dat dit kleine kind de wereld
verlost. |